ketenangan yang kucari...

Kadang-kadang apa yang kita rasa tak mampu diungkapkan dengan perkataan. Setiap kali sesiapa pun melontarkanku dengan pertanyaan yang konkrit bagi mereka...ianya nampak subjektif bagiku. Terlalu khusus jawapan yang mereka inginkan. Padahal yang khusus tersebut takkan pernah membuat mereka memahamiku. Nak tahu kenapa...kerana aku tak pernah reti menyampaikannya dengan khusus. "Sihat tak...", "Apa khabar...", "Nak makan pape tak..." Perkara pertama yang singgah di benakku bukan soalan tersebut...tapi keadaan orang yang melontarkannya. Die dah makan ke. Die sihat ke. Die nak belikan saya makanan tapi die sihat tak... die macam ada hal je. Terlalu rumit bagiku... namun terlalu mudah bagi mereka. Untuk ketenangan yang kucari, cukuplah gambar panorama ini mewakiliku berkata-kata.